Edytorstwo Nasza Galeria

Galeria Młodych – HANNA ŁUPIŃSKA

“dziecinadal”

Te i inne pytania dotyczące postrzegania i działania świata, a zaczerpnięte z moich dziecięcych lat, zamieściłam w albumie pt. „dziecinada(l)”, powstałym w ramach pracy licencjackiej w pracowni ilustracji katowickiej ASP. Publikacja ma na celu pobudzenie ciekawości świata oraz rozwój wyobraźni i kreatywności. Skąd pomysł na książkę? Z wiekiem człowiek traci potrzebę odkrywania świata, rozwiązujemy problemy w oparciu o wypracowane wcześniej schematy. Kiedy pojawia się problem niestandardowy, stare strategie zawodzą. Do wypracowania nowej metody niezbędne jest myślenie twórcze. Stymulowanie wyobraźni poprzez zadawanie sobie z pozoru błahych, dziecinnych pytań i wzbudzanie wątpliwości, pomaga walczyć ze skostniałym myśleniem, wpływa na lepsze rozwiązywanie problemów w prawdziwym świecie, uodparnia na manipulacje, wspiera kreatywność. Grupa docelowa mojej książki to ludzie w wieku od 5 roku życia wzwyż. Ma to uzasadnienie w etapach rozwoju człowieka. Między 5 a 7 rokiem życia wyobraźnia dziecka gwałtownie się rozwija. Po tym okresie następuje spadek zdolności twórczych. Jeśli nie są rozwijane, ulegają zahamowaniu. Przy pracy nad książką kierowały mną również osobiste pobudki. Chciałam ponownie przeżyć dzieciństwo, zmierzyć się z własnymi ograniczeniami myślowymi oraz stanąć oko w oko z frustracjami dotyczącymi twórczego aspektu życia, które powstawały w miarę przechodzenia kolejnych etapów edukacji. Pytania postawione w albumie nurtowały mnie w dzieciństwie. Na podstawie rozmów z przyjaciółmi i rodziną okazało się, że są to pytania uniwersalne. Podobne problemy pokrywają się także z myślami filozoficznymi, np. „W czym tkwi istota rzeczy” łączy się z rozważaniami Platona dotyczącymi wiecznej, niezmiennej formy rzeczy istniejącej w świecie idei. „Skąd mam pewność, że jawa to nie sen” – podobny problem jest rozpatrywany w „Liezi” – chińskim, taoistycznym traktacie spisanym na przełomie III i IV wieku: „Śniło mi się, że byłem motylem, i nie wiem, czy jestem człowiekiem, któremu śniło się, że jest motylem, czy też jestem motylem, któremu śniło się, że jest człowiekiem.” Zadawanie sobie pytań i wątpienie to jedna z metod rozwijania ciekawości poznawczej. W książce wykorzystane są także inne techniki pobudzające wyobraźnię: metafory (obiekty są zestawiane ze sobą w nieoczywisty, metaforyczny sposób, aby otworzyć drogi do interpretacji, wzbudzić zaciekawienie) oraz transformacja (obiekty przedstawione na ilustracjach są często połączeniem kilku odrębnych elementów, co daje nową wartość, zmienia pierwotny sens rzeczy). Dziecinada? Pytania zadane w książce są często pytaniami bez odpowiedzi. Można zapytać jaki jest sens w pochylaniu się nad takimi pytaniami, czy nie jest to zwykła strata czasu? Czy możemy być pewni czegokolwiek? Empiryści wierzyli, że podstawą poznania jest doświadczenie zmysłowe, racjonaliści uważali, że jedynym źródłem poznania jest rozum. Nie możemy ślepo wierzyć w to, co jest napisane w książkach, prasie. Nie możemy odbierać świata pozazmysłowo, ale musimy zdawać sobie sprawę z tego, że odbierane przez nas bodźce interpretują rzeczywistość, przepuszczając ją przez filtr doświadczeń i wiedzy, nie są obiektywne. Również siła nastawienia może wypaczyć oglądany przedmiot,

Dodaj komentarz