Książka ukazała się w 1482 roku w szwajcarskiej oficynie lo (Johannesa) Amerbacha (ok. 1443-1513) ‒ bazylejskiego drukarza, jednego z najwybitniejszych humanistów epoki renesansu. Jest dość zniszczona, brak oprawy, karty tytułowej i pierwszych kart (32+26 k.). Format 28,5 x 20,5 x 7,8 cm. Wydana skromnie na papierze czerpanym. Zawiera jedynie dwukolorowe inicjały różnej wielkości oraz cechy charakterystyczne dla druków sprzed 1500: incipity, explicit, reprezentanty, sygnatury i kolofon z datą wydrukowania dzieła.
Inkunabuł należał w 1695 do ks. Szymona Plucińskiego, prepozyta parafii w Koniecpolu w latach 1692-1704, następnie zaś znajdował się w bibliotece pałacowej Potockich w Koniecpolu. Dalsze jego losy są nieznane. W Polsce egzemplarze tego wydania Biblii znajdują się według Incunabula Poloniae w: Bibliotece PAN w Kórniku, Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie, Bibliotece Seminaryjnej w Pelplinie, Bibliotece Raczyńskich w Poznaniu, Bibliotece Narodowej w Warszawie. Inkunabuł jest jedynym w zbiorach Muzeum przykładem druku z najwcześniejszego okresu drukarstwa, do 1500.
Biblię podarowała Muzeum w 2003 roku Irena Navumchyk. Sprezentowała również prasę litograficzną, wzbogacając zbiory o bardzo cenne muzealium. (info. wg katalogu Muzeum Warszawy)
Dział, w którym zamieszczane są drobne informacje z rynku wydawniczo-księgarsko-poligraficznego.