Numer „Polityki” z drugiego tygodnia maja przyniósł wyniki tegorocznych Nagród Historycznych POLITYKI 2020 za książki o najnowszej historii Polski wydane w ubiegłym roku. Nagrody przyznawane są w następujących kategoriach: prace naukowe, popularnonaukowe, pamiętniki, wydawnictwa źródłowe. „Polityka”przyznaje także nagrodę za debiut.
A oto tegoroczni laureaci:
Prace naukowe i popularnonaukowe:
Ryszard Kaczmarek, Powstania śląskie 1920-1921-1922. Nieznana wojna (Wydawnictwo Literackie) – świetnie i na nowo opowiedziana historia Górnego Śląska. Zdaniem autora pierwsze dwa powstania to w istocie bunty na tle klasowym, a trzecie, to „nieznana wojna polsko-niemiecka”, w której na poziomie dyplomacji uczestniczyły również Francja i Wielka Brytania, a wojskowo – także Włochy.
Książki poularnonaukowe
Grzegorz Gauden, Lwów. Kres iluzji. Opowieść o pogromie listopadowym 1918 (wyd. TAiWPN Universitas) – historyczny reportaż o częściowo zapomnianym pogromie w tytułowym mieście tuż po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, który zaczął się od zwykłego bandyckiego rabunku na żydowskim jubilerze.
Pamiętniki i wspomnienia
Patryk Pleskot i Andrzej Paczkowski, Góry i teczki: opowieść człowieka umiarkowanego. Biografia mówiona Andrzeja Paczkowskiego” (wyd. Instytut Pamięci Narodowej) – pasjonujący wywiad-rzeka z wybitnym historykiem i wieloletnim prezesem Polskiego Związku Alpinizmu. Pierwszy wątek opowieści to wyjątkowa pasja i subkultura, jaką było w PRL środowisko taterników. Drugi, najważniejszy wątek stanowią „teczki”, czyli archiwa i badania historyczne.
Debiut
Nagroda ex-aequo za najlepszy debiut otrzymała dwójka autorów.
Ewa Bukowska-Marczak, Przyjaciele, koledzy, wrogowie? Relacje pomiędzy polskimi, żydowskimi i ukraińskimi studentami Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie w okresie międzywojennym 1918–1939 (wyd. Neriton) – opowieść o wielonarodowym Lwowie i uniwersytecie. Dowiadujemy się, jak akademicy postrzegali siebie nawzajem, jak wyglądały wydarzenia, często tragiczne, związane z relacjami polsko-żydowsko-ukraińskimi, w których uczestniczyli młodzi ludzie.
Michał Garapich, Dzieci Kazimierza (wyd. Czarne) – w tej książce autor zajął się historią rodzinną, łącząc emocjonalne zaangażowanie z solidnymi metodami badawczymi. W wyniku badań dostaliśmy fascynujące studium antropologiczne relacji dwór – wieś od końca XIX w. do lat 40. XX w.
Wydawnictwa źródłowe:
Dzienniki. Tom 1-3. Wiktor Woroszylski (Wydawnictwo Karta)
Nagrodę za opracowanie i redakcję Dzienników przyznano Agnieszce Dębskiej, Bartoszowi Kaliskiemu i Konradowi Rokickiemu oraz Andrzejowi Friszke za wstęp i konsultację naukową.
Woroszylski pisał dzienniki przez 43 lata, z wielką uważnością, dbałością o ścisłość, z nieprzemijającą ciekawością świata i ludzi, a znal prawie wszystkich. Dzięki temu ta kronika czasów i życia środowisk, z którymi Autor był związany, należy do najbardziej wartościowych źródeł do poznawania historii Polski najnowszej.
Jury postanowiło także przyznać w tym roku Nagrodę Specjalną dla wyjątkowej publikacji pt. Chasydyzm. Atlas Historyczny w opracowaniu Marcina Wodzińskiego i Waldemara Spallka. Jest to pierwsza kartograficzna wizualizacja i interpretacja mistycznego ruchu chasydyzmu, jednego z najważniejszych ruchów religijnych Europy Środkowo-Wschodniej, współczesnego Izraela i Ameryki Północnej.
Fundatorem Nagrody Specjalnej jest pan Yoram Reshef.
Ze względu na panującą pandemię Gala wręczenia Nagród nie mogła się w tym roku odbyć. Zwykle podczas uroczystości przed wręczeniem dyplomu jurorzy wygłaszali laudacje dla każdej nagrodzonej pozycji. Znajdziemy je w „Polityka” z 13 maja oraz na polityka.pl/nagrodyhistoryczne.
W skład Jury przyznającego Nagrody Historyczne wchodzą wybitni polscy historycy oraz przedstawiciele tygodnika „Polityka”, a wyróżnione prace – w ogromnej większości – weszły na trwałe do polskiej historiografii.(link do listy laureatów). W przeszłości grono jurorów zasilali profesorowie: Krystyna Kersten, Juliusz Bardach, Wojciech Wrzesiński, Jerzy Holzer, Stefan Kieniewicz, Feliks Tych, Jerzy Tomaszewski, Czesław Madajczyk, Jerzy Topolski
Obecny skład Jury: prof. dr hab. Włodzimierz Borodziej, prof. dr hab. Dariusz Stola, dr hab. Bożena Szaynok, red. Marian Turski (Przewodniczący), prof. Wiesław Władyka, dr hab. Marcin Zaremba.
Nagrody Historyczne POLITYKI to najstarsza w Polsce nagroda przyznawana publikacjom o tematyce dotyczącej najnowszej historii Polski. Po raz pierwszy Nagrody zostały przyznane 60 lat temu. Nagród nie przyznano tylko dwukrotnie – w roku 1965 i 1981. Przez ten czas POLITYKA nagrodziła aż 197 laureatów.
(źródło „Polityka”)
Dział, w którym zamieszczane są drobne informacje z rynku wydawniczo-księgarsko-poligraficznego.