Zamieszczamy fragmenty z pożegnania Honorowego Przewodniczącego Stowarzyszenia Księgarzy Polskich. Wygłosił je 28 stycznia 2014 roku podczas uroczystości pogrzebowych dr ANDRZEJ SKRZYPCZAK.
(…) Straciliśmy człowieka-legendę, wielkiego społecznika i niezwykłego entuzjastę swego zawodu. Wraz ze Zmarłym zamyka się także w naszej profesji pewien etap, jakim była epoka, którą nazywaliśmy modelem księgarstwa uspołecznionego, a której swoistym symbolem był Tadeusz Hussak – jeden z twórców, a z pewnością wyjątkowy propagator i historiograf państwowego księgarstwa. Tadeusz miał specyficzną wizję nowoczesnego księgarstwa w zmienionych warunkach ustrojowych. Tak, jak jeden z naszych wielkich poetów, który w wyobraźni „teatr swój widział ogromny” – tak Husak widział w księgarstwie służbę społeczną, pełnioną przez zespół profesjonalnie przygotowanych, wykształconych pracowników, świadomych swej obecności w tworzeniu kultury. Ta idea – by księgarz nie był traktowany tylko jako handlowiec, ale przede wszystkim jako pracownik kultury- stała się nicią przewodnią Jego życiowej działalności.
Zaangażowany bez reszty w proces obiegu i recepcji książki, cały swój czas poświęcał pracy zawodowej i społecznej na rzecz upowszechniania książki w najszerszych warstwach społeczeństwa. Był inicjatorem i głównym animatorem współpracy Domu Książki ze szkolnictwem księgarskim, organizatorem budowy w Warszawie gmachu Liceum Księgarskiego, pomysłodawcą uruchomienia wyższych, uniwersyteckich form kształcenia księgarzy i przez 17 lat wykładowcą na tych studiach.
Tadeusz należał też do grona organizatorów Stowarzyszenia Księgarzy Polskich, którego do końca swego życia był aktywnym członkiem i w którym przez 31 lat piastował najwyższą funkcję.
Ta owocna praca znalazła uznanie zarówno środowiska, jak i władz resortowych i państwowych. Tadeusz został powołany w skład Państwowej Rady Bibliotecznej, a następnie w skład Narodowej Rady Kultury. W 1993 roku otrzymał godność Honorowego Przewodniczącego Stowarzyszenia Księgarzy Polskich. Trudno byłoby wymienić z pamięci 32 ordery, medale i inne odznaczenia, jakimi udekorowany został za zasługi wojenne i pracę społeczną. (…) Tadeusz nie odszedł całkiem, zgodnie ze starożytną maksymą Horacego Non omnis moriar. Człowiek wprawdzie umiera, ale dzieła jego pozostają. Tadeusz zostanie (…) poprzez swoje książki, z wielką trylogią księgarską na czele, obejmującą dzieje Domu Książki, Stowarzyszenia Księgarzy Polskich oraz szkolnictwa księgarskiego. Był człowiekiem wielkiego formatu. Cześć Jego pamięci.
Dział, w którym zamieszczane są drobne informacje z rynku wydawniczo-księgarsko-poligraficznego.