Michał Jagiełło (1988-2016)

W latach 1988-2006 dyrektor Biblioteki Narodowej; pisarz i publicysta; uг. 23 VIII 1941, Janikowice k. Kгakowa, zm. 1 II 2016, Zakopane. Studia: filologia polska па UJ 1959-64, mgг filologii polskiej. Ргаса, kariera zawodowa i publiczna: pracownik Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego (GOPR) od 1964, zastępca naczelnika 1966-68, naczelnik Gгupy Tatrzańskiej GOPR 1972-74, uczestniczył w ponad 250 akcjach ratunkowych; nauczyciel języka polskiego w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Zakopanеm 1969-70, adiunkt w dziale агсhiwаlnо-bibliоtеcznуm Muzeum Tatrzańskiego 1969-72; współpracownik pism «Таternik» i «Wieгchy» od 1966 (recenzje książek о tematyce górskiej, artykuły poświęcone taternictwu i ratownictwu górskiemu); zajmował się też pracami edytorskimi i redakcyjnymi, m.in. Wojciech Brzega Żywot górala poczciwego (opracowanie z А. Micinską) 1969, Tatry w poezji i sztuce polskiej (z J. Woźniakowskim) 1975, Listy о stylu zakopiańskim 1892-1912. Wokół Stanisława Witkiewicza (wstęp, komentarze) 1979; członek dyrekcji PIW 1975-78, kierownik działu reklamy; w Telewizji Polskiej 1978-80, kierownik Redakcji Filmów Współczesnych i redaktor naczelny Studia Faktu i Sensacji: równolegle współpraca z «Literaturą», «Polityką», «Kulturą», «Nowymi Кsiążkami» i in.; 1982-85 adiunkt w Instytucie Kultuгy pгzy Ministerstwie Kultuгy i Sztuki; 1983-87 współpracownik Kwartalnika Politycznego «Kгytyka» wydawanego poza сеnzurą: 1985-89 czł. redakcji «Przeglądu Powszechnego» (miesięcznik o.o. jezuitów); 1989-97 podsekretarz stanu w Ministerstwie Kultuгy i Sztuki; 1998-2006 dyrektor Biblioteki Narodowej (tu m.in. wprowadził stale imprezy: Salon Wydawców, па którym wydawcy рrеzentowali swój dorobek i zamierzenia oraz Salon Pisarzy); pisał m.in. do «Nowych Кsiążek», «Gazety Wyborczej», «Literatury», «Przeglądu Роwszechnego» i «Теаtru». Działalność społeczna i polityczna: 1959-64 działacz Związku Studentów Polskich (ZSP) i Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (РТТК), przewodniczący Zarządu Krakowskiego Koła Przewodników ро Tatrach i Beskidach; od 1961 czł. Klubu Wysokogórskiego; 1966-1981 członek PZPR, 1974 członek. Komitetu Miejskiego w Zakopanem, XII 1980-XII 1981 zastęрса Kierownika Wydziału Kultuгy Komitetu Centralnego PZPR; ро wprowadzeniu stanu wojennego wystąpił z PZPR; czł. Związku Literatów Polskich 1978-83, czł. Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (od 1989), wiceprezes Oddziału Warszawskiego. Publikacje: autor opracowań z historii literatury i historii idei, literatury faktu oraz opowiadań i powieści, w których częsta jest tematyka górska, со powiązane było z doświadczeniem autora, znanego alpinisty; opublikował kilkanaście książek, m.in. zbiory opowiadań: Obsesja 1978, Trójkątna turnia 1996, Za granią grań 1998, Jawnie i skrycie 2000 а także powieści Bez oddechu 1981 i Studnia 1985; do literatury faktu związanej z probematyką górską należą: Wołanie w górach 1979, kolejne wyd. 2006 oraz Gałązka kosodrzewiny. Najdawniejsze wypadki tatrzańskie w piśmiennictwie polskim 1999; historii postaw i idei dotyczą ргасе: «Tygodnik Powszechny» i komunizm (1945-1953) 1988 (wydana poza cenzurą) oraz Trwałość i zmiana. Szkice о «Przeglądzie Powszechnym» 1884-1918 1993, а także Partnerstwo dla przyszłości. Szkice о polityce wschodniej i mniejszościach narodowych 1995, wyd. 2. poszerzone 2000. Wydał pięć tomików wierszy, ostatni – Zszywanie – w ucieczce – w 2014 roku. Odznaczenia: Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Zasłużony Działacz Kultuгy, Odznaka «Za zasługi dla Zakopanego», Złota Odznaka GOPR, Złota Odznaka РТТK, Order św. Marii Magdaleny (nadany przez Autokefaliczną Polską Cerkiew Prawosławną za opiekę nad zabytkami cerkiewnymi), litewski Order Кsięcia Giedymina IV Klasy, ukraiński Order «Za Zasługi» III stopnia, „Złotą Plakietką” MSZ Słowacji. Przez społeczność ratowników górskich wyróżniony tytułem Honorowego Członka TOPR.
Zmarł nagle w noc z 31 stycznia na 1 lutego 2016 roku.
(Вагbага Petrozolin-Skowrońska, aktualizacja A.P.)