Ruszyła karuzela wyboru najlepszych książek 2019 roku. Czasopisma, portale i blogerzy wybierają najlepsze (dla każdego znaczy to coś innego) książki minionego roku. Spróbujemy pokazać te najciekawsze (naszym zdaniem).
Zaczynamy od „Polityki”, na łamach której ukazał się autorski wybór Justyny Sobolewskiej – 11 najlepszych książek polskich autorów.
A oto one:
1. Mikołaj Łoziński, Stramer, Wydawnictwo Literackie
Powieść o żydowskiej rodzinie z Tarnowa w jasnej tonacji, która sprawia, że nie jest to kolejna historia o antysemityzmie i Zagładzie (choć to wszystko tu również jest), tylko przede wszystkim o rodzinie w wirze historii.
2. Paweł Sołtys, Nieradość, Czarne
Opowiadania imponujące literacką swobodą. Jeśli szukać dla nich wspólnego mianownika, to jest nim brak – niewypowiedziane dno tych historii.
3. Justyna Bargielska, Dziecko z darów, Wydawnictwo Wolno
Książka poetycka, w której na pierwszym planie są dzieci, ich niezależność, wyobraźnia i umiejętność łączenia wszystkiego ze wszystkim. To w dzieciach powraca nasze dzieciństwo.
4. Barbara Sadurska, Mapa, Nisza
Imponująca opowieść w puzzlach, które czytelnik sam musi złożyć. Sadurska swobodnie łączy odległe w czasie wątki i postaci, całość spaja tytułowa mapa i wątek akwaforty Fausta, a ukrytym pomostem jest pytanie o zło.
5. Weronika Murek, Feinweinblein, Czarne
Trzy dramaty nominowanej w tym roku do Paszportu POLITYKI pisarki. Są tu opowieści o polskiej tradycji i cudowna słowna szermierka. A przede wszystkim mamy wrażenie obecności niepowstrzymanego, dzikiego nurtu języka.
6. Urszula Zajączkowska, Patyki, badyle, Marginesy
O tym, co ma wspólnego kot z pokrzywą, co kryje w sobie badyl, jak goją się rany drzew. Książka, która znakomicie łączy literaturę i botanikę – opowiada swoim stylem i z charyzmą o życiu roślin.
7. Dominika Słowik, Zimowla, Znak
Thriller z elementami opowieści grozy, który bardzo ciekawie pokazuje polską historię najnowszą (od lat 80. przez czasy transformacji) jako historię cudów, a właściwie ludzką potrzebę istnienia zjawisk nadprzyrodzonych.
8. Wojciech Nowicki, Cieśniny, Czarne
Powieść, która prowadzi czytelnika przez cieśniny szaleństwa. Bohaterowie to postaci historyczne, ale opowiada o nich postać współczesna, błąkająca się po zakamarkach dziejów.
9. Joanna Gierak-Onoszko, 27 śmierci Toby’ego Obeda, Dowody na Istnienie
Autorka zagląda pod podszewkę wyidealizowanego obrazu Kanady i znakomicie opowiada historię o państwie mierzącym się z bolesną przeszłością.
10. Ryszard Koziołek, Wiele tytułów, Czarne
Eseje Ryszarda Koziołka wychodzą od literatury, ale docierają do spraw wykraczających poza nią – do Śląska jako formy życia czy możliwości rozmowy z kimś, kto myśli zupełnie inaczej niż my. A do tego dostajemy też brawurowe odczytania klasyki: Lalki czy Chłopów.
11. Jakub Żulczyk, Czarne słońce, Świat Książki
Ta powieść o nienawiści miejscami drażni i przeraża, ale zostaje w pamięci, bo jest rodzajem ryzykownego gestu pisarza, który wychodzi poza bezpieczną satyrę i dystopię.
Justyna Sobolewska
Krytyczka literacka. Ukończyła polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Wcześniej pracowała w „Przekroju” i „Dzienniku”. Autorka książki „Książka o czytaniu, czyli resztę dopisz sam” (2012 r.), której poszerzone wydanie ukazało się w 2016 r. Zasiada w kapitule Nagrody im. Gombrowicza oraz Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius. W 2017 r. przygotowała antologię opowiadań Kornela Filipowicza „Moja kochana dumna prowincja”. Jest laureatką nagrody PIKowy Laur przyznawanej przez Polską Izbę Książki za promocję czytelnictwa.
(„Polityka”)
Dział, w którym zamieszczane są drobne informacje z rynku wydawniczo-księgarsko-poligraficznego.