W 1926 r. wydawca z Walencji, Vicente Clavel i Andrés, wystąpił z pomysłem zorganizowania Dnia Książki w Hiszpanii. Od razu pomyślał, że musi być ono związane z Miguelem de Cervantesem.
Początkowo miała to być domniemana data urodzin Cervantesa: 7 pażdziernika. Ale ze względu na jej niepewność zdecydowano się na obchodzenie Dnia Książki 23 kwietnia. Przypada wtedy rocznica śmierci Cervantesa, rocznica śmierci i urodzin Szekspira oraz śmierci innego hiszpańskiego pisarza Inki Garcilasa de la Vega. Wszyscy trzej zmarli 23.04. 1616 r., choć, co prawda Szekspir umierał wg kalendarza juliańskiego, a pozostali dwaj – wg gregoriańskiego, co oznacza, że data jest ta sama, ale w praktyce Hiszpanie zmarli innego dnia niż genialny Anglik.
Od 1930 r. Dzień Książki jest oficjalnym świętem w Hiszpanii, od 1964 – we wszystkich krajach hiszpańskojęzycznych, a w 1995 UNESCO ogłosiła go Międzynarodowym Dniem Książki.
Ponieważ 23 kwietnia jest też świętem narodowym Katalonii, dniem jej patrona, św. Jerzego, był to od dawna dzień hucznie tam obchodzony. Istniała dawno tradycja, iż tego dnia na pamiątkę pokonania smoka przez św. Jerzego (z krwi smoka miały wyrastać róże), obdarowywano kobiety czerwonymi różami. Potem – w zamian – kobiety zaczęły darowywać swym mężom, narzeczonym, etc. książki.
Darowywanie róż i książek to dziś przepiękny zwyczaj związany ze Świętem Książki w Hiszpanii.
Od wielu lat pojawiła się też nowa tradycja: publiczne czytanie Don Kichota w wielu miejscach naraz i przez wiele godzin lub dni. Biorą w nim udział wybitni przedstawiciele świata polityki i sztuki.
Dział, w którym zamieszczane są drobne informacje z rynku wydawniczo-księgarsko-poligraficznego.