W 30. rocznicę istnienia organizacja BücherFrauen (Kobiety Książki) przyzna po raz pierwszy nagrodę literacką. Nagroda nosi imię pisarki i działaczki na rzecz praw kobiet Christine de Pizan (1364 – ok. 1429) a jej wręczenie planowane jest w listopadzie br.
Do nagrody mogły być zgłaszane prace z ostatnich dwóch lat w języku niemieckim i przetłumaczone na język niemiecki, w szczególności powieści, opowiadania, wiersze, eseje, reportaże literackie i biografie.
BücherFrauen to branżowa organizacja kobiet. Powołana została w 1990 roku na wzór angielskiej organizacji Women in Publishing. Grupa niemiecka zrzesza około 900 osób: wydawców, księgarzy, tłumaczy, agentów literackich i inne osoby pracujące w branży.
Nagrodą jest torebka o wartości 10 tys. euro. Ponadto zwycięzca otrzyma statuetkę “Christine”, której autorką jest szwajcarska artystka Kassandra Becker z Karlsruhe.
Prace ocenia trzyosobowe jury: Britta Jürgs (wydawca), Susanne Martin (księgarz), Nicole Seifert (literaturoznawca).
A oto krótka lista nominacji:
- Hiromi Goto, Chor der Pilze, tłumaczenie Karen Gerwig, (wyd. Cass)
- Anna Katharina Hahn, Aus und davon, (wyd. Suhrkamp)
- Mely Kiyak, Frausein, (wyd. Hanser)
- Beatrix Kramlovsky, Die Lichtsammlerin, (wyd. hanserblau)
- Rebecca Solnit, Unziemliches Verhalten, tłumaczenie Kathrin Razum, (wyd. Hoffmann & Campe)
Christine de Pizan
Christine de Pizan (1364 – ok. 1429) urodziła się w Wenecji, była poetką i pisarką na dworze Karola VI. Rodzina jej pochodziła z Pizzano, części gminy Monterenzio z regionu Emilia-Romania.
Jej ojciec, Tommaso da Pizzano, był astrologiem i nadwornym lekarzem Karola V, podobno nauczył Christine czytać i pisać. W wieku 15 lat poślubiła sekretarza królewskiego, szlachcica Etienne de Castel, który ponoć zachęcał ją do kontynuowania nauki.
Niestety, zarówno jej ojciec, jak i mąż zmarli w 1390 roku. Christine musiała utrzymać siebie, troje dzieci, matkę i siostrzenicę. Zaczęła zarabiać na życie w 1399 roku. Wciąż pisała, a sukces przyniosła jej poezja liryczna. Rozwijając się jako pisarka, skupiała się na prawach kobiet w społeczeństwie, a także na sprawach polityki społecznej. Uważała, że kobiety są z natury powołane do szukania kompromisu i utrzymania pokoju, podczas gdy mężczyźni z natury wolą wojny i konflikty.
Około 1405 roku de Pisan opublikowała swoje najwybitniejsze dzieła Le Livre de la Cité des Dames (Księga o Mieście Kobiet) i Le Trésor de la Cité des Dames (Skarb Miasta Kobiet). Pierwsza z tych książek ukazywała postacie wybitnych kobiet w historii, druga – wzywała wszystkie kobiety do przeciwstawienia się mizoginii.
Wiele z jej prac przetrwało w bogato iluminowanych księgach.
(źródło Publishing Perspectives)
Dział, w którym zamieszczane są drobne informacje z rynku wydawniczo-księgarsko-poligraficznego.